قدس آنلاین: درباره سفر شینزو آبه اخبار و گمانه زنی های متعددی صورت گرفته که البته وجه مشترک آنها ایفای نقش میانجی از سوی ژاپن میان دعوای تهران واشنگتن است. اگرچه سید عباس موسوی، سخنگوی وزارت خارجه گفته است که برای حضور نخست وزیر ژاپن از واژه میانجی صحبت نخواهد کرد ولی هیچ کس نمی تواند بگوید هدف آبه از سفر به ایران بعد از 41 سال،آنهم در اوج روزهای درگیری ایران و آمریکا و خبرهای ناخوشایند اقتصادی برای بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایالات متحده و اروپا، تنها یک دیدار دوستانه و در راستای تحکیم روابط و گسترش مناسبات است.

آبه از خانواده سیاستمداران محافظه کار ژاپنی است که کلا سنگ بنای سیاست خارجی خود را بر بستر خواست های آمریکا قرار داده اند و در واقع نمی توان استقلال خاصی در سیاست های خارجی ژاپن از آمریکا در نظر گرفت. حتی اگر ژاپن را فرانسه آسیا در دنباله روی از آمریکا بنامیم نیز چندان  بیراه نگفته ایم چرا که این کشور عملاً و به خصوص بعد از بحران دهه نود استقلال چندانی از آمریکا ندارد.

آبه شینزو (به گویش ژاپنی ها) یا همان شیزو آبه مشهور در حالی به کشورمان سفر می‌کند که قطعاً حامل یک پیام از سوی کاخ سفید است حتی اگر این پیام یک نامه مکتوب یا حتی اشاره مستقیم شفاهی هم نباشد اما آبه می خواهد بگوید که آمریکا برنامه جدیدی برای تهران در نظر گرفته است. برنامه ای که شاید به یک گفت و گوی مورد انتظار ترامپ بدل نشود اما دست او را هم در این بازی تا حدی رو خواهد کرد.

نخست وزیر ژاپن که دوستی خاصی هم با ترامپ دارد و حتی برای همسر او هم در کشورش جشن تولد گرفت تا نشان دهد چقدر از ترامپ حمایت می کند در واقع حامل این پیام ها برای ماست:

1. ترامپ مایل نیست با مهره های دموکرات ها وارد تعامل با ایران شود و لجبازی تجاری خودش را در روابط سیاسی هم دخیل کرده و ترجیح می دهد به جای پیام آوران قدیمی زمان دموکرات ها، از پیام رسان های خاص خودش استفاده کند. در واقع ترامپ می خواهد بگوید که تهران نباید روی دوستان گذشته خودش در میان دموکرات ها حسابی باز کند.

2. توام شدن سفر آبه و تحریم های جدید در حوزه پتروشیمی هم این پیام را به ما داد که کاخ سفید به دنبال ادامه بازی قبلی خود یعنی فشار و امتیازگیری است و احتمالاً آقای مودب ژاپنی هم با همان بیان مودبانه خود این پیام را به شکلی به مقامات کشورمان منتقل خواهد کرد که اگر دست از مقاومت برندارند احتمالاً فشارهای تازه ای در راه است.

3.ژاپنی ها در طول تاریخ معاصر به دلایل متعدد که جای بحث آن اینجا نیست، مورد احترام ما ایرانی ها بوده‌اند. پیام دیگر سفر آبه این است که آمریکا از همه مهره های خود برای فشار بر ایران استفاده خواهد کرد و ممکن است حتی ژاپن هم به یک اهرم فشار بر کشورمان در شرق آسیا بدل شود.

4. هیچ کس نمی‌تواند افزایش تنش بین چین و ژاپن طی سالهای اخیر را نادیده بگیرد. این تنش تا جایی پیش رفته که حتی زمزمه های تحرک جدید نظامی ژاپن در آب راه های شرق دور هم به گوش می رسد. نزدیک شدن بیش از حد ژاپن به ایران ممکن است پیام خاصی هم برای چینی ها داشته باشد و اگرچه نه چین و نه ژاپن از درگیری در خلیج فارس استقبال نمی کنند اما در میان جنگ تجاری پکن و واشنگتن، سفر شینزو آبه نمی تواند بدون پیام برای چینی ها باشد. به هرحال آنها نگران یک اتحاد فراگیر علیه خود در منطقه هستند که اگرچه منجر به قرار گرفتن ایران در اردوگاه مقابل چین نخواهد شد اما در هر صورت،روایتی دوست داشتنی هم برای پکن نیست.

با این تفاسیر باید بگویم آبه اگر می خواهد موفق باشد نباید به فکر بازگشت از ایران با دست پر باشد بلکه باید به فکر آمدن به ایران با دست پر باشد.

آمریکا تا الان چندین گام به جلو برداشته است و نمی تواند دو سه گام به عقب بردارد و ما را مجبور به عقب نشینی کامل به بهانه عقب نشینی تاکتیکی خود کند. در واقع آنها ده گام در فشار بر ایران به پیش آمده و میز مذاکره را هم ترک کرده اند . طبق تمام باورهای عقلی و قانونی در جهان، تخلف از سوی آمریکا آنجام شده و آنها اگر می خواهند آبه با دست پر از ایران خارج شود باید به او بگویند به ایرانی ها پیام بدهد که واشنگتن حاضر است به فروردین گذشته بازگردد. بدون این پیشنهاد عملاً شیزو آبه باید ایران را با دست خالی ترک کند همچنان که در اختلافات تجاری آمریکا و چین هم میانجی گری او نتوانست کارکشا باشد.

البته چینی ها بر خلاف ما، خاطره خوبی از ژاپنی ها ندارند و به دلیل جنایات انجام شده توسط ژاپن در زمان اشغال چین، همچنان از این کشور دل چرکین هستند به همین دلیل توکیو نباید سابقه خوب خود با ایران را فدای سیاست های آمریکا در منطقه کند